عبدالوهاب بن عبدالغفار طباطباییامیر سراج‌الدین عبدالوهاب بن امیر عبدالغفار (د ۹۲۷ ق/۱۵۲۱ م)، عالم، عارف، فقیه و شیخ الاسلام از افراد مشهور آل طباطبای ایران بود. ۱ - معرفی اجمالیاو در اواخر سدۀ ۹ ق/۱۵ م و اوایل سدۀ ۱۰ ق/۱۶ م می‌زیسته است. گفته‌اند که در سمرقند زاده شده و سال‌ها در آن شهر به سر برده است. پدرش در واپسین روزهای زندگی او را به تبریز فرا خواند، اما هنگامی که به این شهر رسید پدر درگذشته بود. ۲ - منصب شیخالاسلامیوی از سوی فرمان‌روایان تبریز به سمت شیخ‌الاسلام آذربایجان گماشته شد. در همین مقام بود تا شاه اسماعیل صفوی (۸۹۱-۹۳۰ ق/۱۴۸۶-۱۵۲۴ م) به قدرت رسید و با سرعت قدرت‌های محلی را برانداخت و سلطنت صفوی را بنیاد نهاد. گرچه او نسبت به خاندان عبدالوهاب خوشبین نبود، در ۹۲۰ ق/۱۵۱۴ م که از عثمانیان شکست خورد، سید را به عنوان فرستادۀ ویژه خود نزد سلطان سلیم عثمانی. (د ۹۲۶ ق/۱۵۲۰م) فرستاد. سلیم او را به زندان انداخت. او هم‌چنان در زندان ماند تا سلیم درگذشت و فرزندش سلطان سلیمان (د ۹۷۴ ق/۱۵۶۶ م) به جای پدر نشست و عبدالوهاب را آزاد کرد و گرامی داشت. ۳ - وفاتاو یک سال پس از آن در استانبول درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. [۱]
کربلایی تبریزی، حافظ حسین، روضات الجنان، ج۱، ص۲۱۶، به کوشش جعفر سلطان القرایی، تهران، ۱۳۴۴ش.
۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «آل طباطبا»، شماره۴۳۲. |